Le peintre est arrivé

Dinsdagavond hebben we in alle heerlijkheid doorgebracht bij Anja en Dani. Zij bewonen een fermette vlak buiten Entrechaux. Voor hen die niet weten wie dat zijn (iedereen behalve wij): Anja is de moeder van Barbara en Dani is haar Waalse vriend. Eerst langdurig in de schaduw aan de apèro, met een uitstapje naar de moestuin, die we vervolgens op tafel weer tegenkwamen. Tomaten als aardbeien zo smaakvol, knapperige snijsla en zalige aardappeltjes. aangevuld met een kippie van de islamitische slager en een speklappie uit de supermarkt, want dat had hij natuurlijk niet.

Dani trok zelfs zijn beste wijnen uit de kelder en dat wil hier wat zeggen!!

De volgende dag was het groot feest, want de republiek was jarig.

Dat betekent ook rommelmarkt, dus op naar Caromb, nadat we lekker in de tuin bezig waren geweest en een beetje in huis hadden gerommeld.

Drankje op de camping gedaan alwaar Werner nog zichtbaar aangedaan was door het feest van de avond ervoor en Barbara net was ontwaakt uit een dagmerrie over een restaurant dat zij moest runnen, met alleen maar halftam personeel. De arme schat.

Des avonds was er hier in het dorp uiteraard weer feest. De hoofdstraat werd zonder pardon afgesloten omdat er podium op gebouwd moest worden, zodat Bar du Pont ook eens een graantje meepikte uit de zak die normaal gesproken alleen leeggestort wordt voor Bar des Sports. Het werd natuurlijk weer erg gezellig!!!

Vanmorgen hard aan de bak want vandaag komt Pim le Peintre met vliegtuig en trein vanuit zijn woonstede aan.

Zijn boudoir grondig gereinigd en gelijk ook maar de rest van het huis.

Derhalve te laat vertrokken om hem te begroeten op het station van Orange. Geen tijd meer om de slingers en vlaggen op te hangen op zijn perron.

Hij zat al achter een welverdiende demi pression op het terras van Hotel de la Gare. Wij schoven dan maar zeer welwillend aan.

Toen door la campagne op huis aan met een tussenstop bij Brico- en Intermarché. Je bent tenslotte niet uitgeweest zonder.

Snel de bederfelijke waar in de koele kast gemept en rap naar Bar du Pont voor een Ricardtje.

Aldaar verscheen Pierre Dieu, de God van Les Peintres dans les Rues ook nog ten tonele om le vrai peintre 'ollandais de hand te schudden.

Het balkon opgezocht voor het diner, u weet wel: lekker!!!

Na een bak salade en een lamskoteletje van de barbeque was het wel genoeg zo voor de jonge Livingstone. Vanmorgen om vier uur van huis vertrokken naar Eindhoven. Daar een kilometertje of wat gewandeld om de parkeermaffia eens lekker niet te spekken. Tot Marseille met de avion, de trein naar Avignon om na een uur over te stappen op de boemel naar Lyon, die toch een sneltrein was en hem na acht minuten afzette in Orange. Ik wordt al moe van het uittypen van deze heldentocht.

Pim ligt dus al, na een verkwikkende douche en ik ga hem zo lekker achterna, want er valt hier nog genoeg te vieren, de komende dagen.

De foto's komen nog, ben nu zeer vermoeid van het beschrijven van dat drukke bestaan hier.